Terugblik Groene Route Middellandse Zee 2017

Een terugblik op onze Fietsreis,

De voorbereiding, afspraken fietsbus en enkele B&B of Hotels waren goed geregeld.

We kwamen niet voor andere verrassingen te staan dan de fietsbus. Is dit voor herhaling vatbaar? De meningen verschillen hierover. Je komt wel redelijk snel met fiets en bepakking op de plek waar je tocht begint. Van slapen komt niet veel. Het blijft een ???.

Dan de tocht zelf, je trekt op deze tocht door een verscheidenheid aan landschappen en culturele bezienswaardigheden. Eerst door de Camargue, Saintes Maries de la Mer is het doel . Hier begint de eigenlijke route, een bijna vlak polderlandschap met veel natuurschoon, en hele slechte wegen. Hier was ook de hitte en de straffe wind een factor om terdege rekening mee te houden. Daarna door de Provence naar Arles en Avignon, prachtige steden. Hier brachten we enkele dagen door. Heel Arles ademt de sfeer Van Gogh. Langs de Vercors trokken we verder, prachtige uitzichten met steeds de Mont Ventoux in ons blikveld. Door de Jura was het heel slecht , erg jammer. We hadden ons op dit gedeelte verheugd. De bedoeling was om langs de Doubs verder te fietsen . Echter door de voorspelde regen zijn we twee dagen verder gegaan met de trein, eerst naar Belfort, de volgende dag naar Straatsburg.  Deze twee steden zijn aantrekkelijk om te bezichtigen, en door de treinreis hadden we hier ook de tijd voor. En zo sta je plotsklaps aan de Rijn. We besloten om vanaf hier een gedeelte van de Rijnroute te fietsen. Het eerste stuk was onbekend , maar het midden gedeelte met Koblenz hebben wij in 2016 ook al gefietst. Deze Rijnroute roept gemengde gevoelens op, enerzijds is het makkelijk fietsen, het grootse gedeelte is  vlak. Maar het wegdek roept vraagtekens op; soms spiegelglad afgewisseld met afgrijselijk gehavende stukken wegdek. Vaak zijn we dan ook van de route afgeweken om zelf andere en betere wegen te vinden. Volgens mij is hier door de routemakers nog veel winst te behalen . Een en ander leverde wel vertraging op , maar was ontspannender fietsen. Na Remagen, Bonn, verlieten we de Rijn om verder door de Eifel te trekken. In Roermond overnachtten we bij Vrienden op de Fiets, en de volgende dag met de trein naar Zwolle. Van daar uit natuurlijk nog een stukje met de fiets om uit te waaien.

Het materiaal heeft zich voorbeeldig gedragen, geen problemen met mijn Santos, ook de Kalkhof voldeed nu aan de verwachting. De ondersteuning was veel krachtiger dan de Romereis 2016, Op de beklimmingen werd ik steeds uit de wielen gereden. De banden, ja die krijgen wat te verduren, onbegrijpelijk dat je geen enkele keer lek rijdt. Door de grote steden op industrie terreinen, barst het van het glas. Op- en afritten van fietspaden zijn nooit egaal.

Echt zwaar is de route niet, al moet je wel met de omstandigheden rekening houden. Zo fietst menigeen de route van Noord naar Zuid, dat bleek uit de tegenliggers . Dit doet men, omdat je de Mistral in het Rhônedal dan in de rug hebt. Je vliegt dan werkelijk naar je eindbestemming. Wij hadden hem tegen, puf, puf! We hadden dan wel weer het voordeel dan wij in het Rijndal de wind achter hadden. Zo zie je maar, het blijft steeds keuzes maken.

We hebben een prachtige tocht onder de wielen door laten gaan, die veel voldoening gaf en plezier.

Met Groeten aan de volgers,

Adri en Rien