Fietsen langs de Noorse Kust de RV 17

Fietsroute RV17 Noorwegen.

auto en ferry Kiel-Oslo-Namsos

 maandag 25 juni 2012

Maandag 25 juni 2012, De eerste reisdag een lange rit naar kiel om de colorline te nemen van 14.00 uur , we zijn niets te vroeg het inschepen begint direct bij aankomst, we krijgen wel te horen dat wij een uur later vertrekken. Dit houdt in dat we ook een uur later aankomen. De colorline ferry zijn drijvende entertainment boten waar van alles te zien en te doen is ,gokhal, bioscoop ,zwembad een echte kalverstraat enz. enz. Dinsdag 26 juni 2012 aankomst Oslo 11.00 uur Om 11,30 kunnen we rijden en al snel zijn we op weg naar Namsos voor de eerste overnachting een lange autorit van +/- 700 km met het benodigde oponthoud , na de winter zijn de wegen behoorlijk stuk gereden en deze worden gerepareerd. Bij deze diverse werkzaamheden worden wij tot stoppen gemaand en met een z.g. ledebill naar de juiste route gebracht vaak hobbel en bobbel. S’avonds werdt dit meestal door vrouwen verzorgd. Na deze stops kwamen wij om 9,30 uur aan in Namsos. De fietsen in de hut gezet , de auto op een plek waar hij gedurende onze reis mocht blijven staan, daarne snel gaan slapen.

week1     Woensdag 27 juni 2012 Namsos -Kolvereid 82km

De volgende morgen worden we buiten verwelkomd door een paar eekhoorns die ons uitdagen hen achterna te komen de boom in. De fietsen lokken ons meer en gepakt en gezakt vertrekken we welgemoed voor het echte werk van onze vakantie. Eerst de stad uit via de Niels Bohrstraat om de tunnel te vermijden. Een stevige klim is daar voor nodig. Al gauw ga ik (Adri) achter mijn langzame voorganger vandaan om een eigen tempo te zoeken en op temperatuur te komen. De e-bike heeft er zin in! O jee al snel zie ik Adri verdwijnen. Het lijkt zo makkelijk te gaan , terwijl ik toch echt al mijn energie er in gooi om deze bult te overwinnen. Dit zal zo de gehele dag het beeld blijven. Bij beklimmingen laat Adri mij snel in mijn eigen tempo achter, om zelf op zoek te gaan naar de volgende hellingen 5 a 10% heel veel. Misschien rijdt ze ook wel zo snel om de vervelende vliegjes (midgets)voor te blijven .De omgeving en zeker de bermen zijn bezaaid met planten die je in Holland bij tuincentra moet kopen. De natuur is adembenemend, automobilisten op deze toch nog redelijk drukke weg rijden met een enorm grote boog om ons heen. Om 16.00 uur zijn we in Kolvereid waar na een telefoontje de campingbaas ons de hut aanwijst die hij de afgelopen winter zelf gebouwd heeft. Als hij er genoeg heeft en van zijn camping kan bestaan, geeft hij zijn reguliere baan op. Genietend in de avondzon en met een maaltijd die na drie maal in de micro nog niet te eten is. Edoch, het toetje maakt veel goed. 


Donderdag 28 juni  2012 Kolvereid- Vennesund 78km

Stralend weer met wel een straffe wind tegen, die het tempo aardig drukt, het parcours ongeveer hetzelfde als gisteren . Wel wordt het landschap opener. Hoge bergen rijzen op uit zee en je hebt geen idee of het nu open zee is of binnenmeren; de wegen kronkelen alle kanten op. We fietsen ieder ons eigen tempo en soms zie ik Adri een uur of zo niet. Af en toe staat ze te wachten .Bij de kruising waar wij de rv17 zullen gaan volgen tot aan de Lofoten. Even bij een kro wat gegeten . De baas vond ons wel een beetje oud om zo’n tocht te ondernemen. Bij Holm de ferry naar Vennesund waar wij in een z.g rorbu aan de haven overnachten. De campinghoudster weet hoe je een smakelijke zalm moet klaarmaken. In de midzomeravondzon varen de ferries af en aan. Veel vertier dus vanaf ons balkon. Het water is glashelder tot op de bodem. Kleine visjes schieten alle kanten op tussen de waterplanten. 

Vrijdag 29 juni 2012 Vennesund- Bronnoysund -ferry Holm- Vega en ferry Vega Tjotta -Offersoy. 84 km

Het weer is goed om 09.00 vertrokken over een relatief gemakkelijk terrein steeds langs de kust prachtige vergezichten en bijna geen verkeer . Adri heeft problemen met haar versnellingen, trapt op bepaalde verzetten door. Ik heb nog geen idee. De stelmogelijkheden zijn lastig, dus maar eens zoeken op internet. In Bronnoysund maar eens even wat kroontjes gepind. De bedoeling was, dat wij in Holm een hut zouden nemen, maar we zijn doorgefietst en met de nodige ferry’s overgestoken. Op de laatste ferry een overheerlijke maaltijd genoten, bestaande uit zuurkool, jam, aardappels en gerookt vlees. Op de diverse ferry’kun je een warme hap bestellen tegen een aantrekkelijke prijs. We verbazen ons over het uitzicht op zee: de duizenden kleine eilandjes die als bultruggen boven het water uitsteken. Na aankomst in Tjotta was het nog acht km fietsen naar de camping Offersoy, waar wij om 19.00 uur aankwamen. Een lange rit en bij mij Marinus, was het kaarsje uit. Wel met het vooruitzicht op 2 rustdagen. Maandag zullen we weer verder trekken richting Nesna  

Zaterdag  30 juni 2012  Offersoy Sandnesjoen-ferry-Levang-Nesna  109 km

Lekker uitgeslapen rustig ontbijtje gemaakt, en om 12.00 uur naar Tjotta om inkopen te doen .

zaterdags sluiten de winkels op het platteland om drie uur. Hierna  het bijzondere kerkje van Tjotta uit de zeventiende eeuw bezocht dit kerkje ligt op de mooiste plek van Tjotta .Ook nog een memorial en begraafplaats bezocht van krijgsgevangen russen 6725 graven die door de duitsers gevangen waren genomen.Grote delen van Noord Noorwegen zijn door de russen bevrijd. Inmiddels op het internet een berichtje hoe de naaf van Adri af te stellen, lukt nog niet helemaal kabel is te veel opgerekt in sandnesjoen maar eens een fietsenmaker zoeken. Sandnesjoen is een wat grotere plaats. Morgen nog rust.

Zondag 1 juli 2012 

Na een rustige start van de dag een fietstochtje van 25 km voor een bezoek aan het Petter Dass museum en kerkje in Alstahaug. Petter Das was Luthers predikant in deze plaats van 1689 tot 1707 en heeft veel voor de omgeving betekend. Streng in de Lutherse leer,  en zeer betrokken op het dagelijks leven van zijn mensen. Helgeland was zijn heilige land. Het zeer moderne museum exposeert over zijn leven en de plaats van religie in een multiculturele samenleving. Ook milieuzaken worden belicht.

Onderweg is er eerst een bijzondere ontmoeting, n.l. met de eerste eland op onze reis. Hij laat ons eerst wat dichterbij komen voordat hij zich de berkenbosjes in haast. Jammer dat we ons fototoestel niet in de aanslag hadden. Nu konden we onze ontmoeting niet vereeuwigen.

In Alstahaug aangekomen is er in het kerkje een feestelijke dienst gaande van doop, communicantjes en confirmanten. We schuiven in de bank achterin en maken de voorbeden voor deze gemeenteleden mee. Het is bijzonder op deze historische plek te ervaren dat het geloof zijn plaats behield in het leven van mensen. Met een zegen verlaten we de kerk. Buiten wordt het feestelijk gebeuren voortgezet met populaire muziek door enkele jongeren. Diverse vrouwen in het gezelschap dragen de plaatselijke klederdracht. Dit gebeurt op hoogtijdagen.  Bij het bezoek aan het museum en de omliggende historische bakkerij en woonhuizen barst een regenbui los. Als na een poosje het weer is opgeklaard, trekken we weer richting camping.

Week 2

Maandag 2 juli 2012       Offersoy-- Nesna     76 km met ferry

De regen kletterde bij het opstaan op het plaatdak van de hytte , dit voorspelde niet veel goeds. Na ons in onze regenkleding te hebben gestoken , toch op weg over een redelijk terrein wel veel klimmen maar goed te doen. Ik kon warempel bij Adri in de buurt blijven. De zeven zusters, een bergketen op Helgeland, konden we niet bewonderen; laaghangende nevel belemmerde het uitzicht. Dicht bij Sandnesjoen kwamen we voorbij het vliegveld waar net een Havilland landde , het leek of het ding zo uit de lucht zou vallen. Adri zag weer een eland die ze mij met driftige gebaren aanwees, ik was echter te druk met mijzelf om het beest op te merken. (Ook dit keer was het een vrouwtje, qua grootte het peertie van Schukkert). Na Sandnesjoen zien we in de verte de Helgalandbrug opdoemen, een gigantisch bouwwerk,  met een lange aanloop. De brug is 1065 m lang en heeft 5 overspanningen. Het hoogste punt van de 'torens' meet 138 m. boven zeeniveau, onderdoorvaart van de brug 45 m. Al met al een behoorlijke klim. Toch bleek het te doen,  maar wat met een flinke stormwind tegen? Wij hebben geluk met alleen wat regen en de wind schuin achter. Met volbepakte fietsen bij een winkelcentrum of cafe staan werkt net als lopen met je hondje, je hebt snel aanspraak. In Leland op zoek naar een warme bak koffie worden we aangesproken door een ouder echtpaar: "Van welk land zijn de vlaggen achterop jullie fiets?" Ze vertelden over te zijn uit Alaska. Noren die daar, maar op dezelfde breedtegraad, een nieuw bestaan opbouwden. Ze hadden nog steeds een huis in Noorwegen, de oudste boerderij in de regio Noordland. Daar waren ze trots op. Zodoende.

Na de koffiestop wachten ons nog een paar pittige beklimmingen, maar de vaart zit er goed in en we halen de ferry naar Nesna een uur eerder dan gedacht. Aan de haven wacht de camping. We krijgen nog de laatste kilometers mee van de dagetappe van de tour de France. Cavendish haalt een nauwe overwinning op Greipel. Morgen ook voor ons een pittige dag met steile trajecten. We zien wel.

Dinsdag 3 juli 2012           Nesna--Kilboghamn    100km

Gisteravond nog even het hoogteprofiel van de te rijden etappe bekeken. Dat zag er niet al te rooskleurig uit: pieken van 400 tot 700 mtr. , maak je borst maar nat. Nog even navraag gedaan bij de campingbaas hoe zwaar de route was, antwoord:  nice ,easy en flat. Nou, we hebben het geweten.

Nice was de route zeker, maar wat een bulten. En een uitgebreide wind tegen. Ook de diverse wegwerkzaamheden maakten het ons niet makkelijker. Je moest diverse malen door dik gravel fietsen ,geen pretje met een klimsnelheid van 8 km/uur. Gelukkig was het droog en s'middags werd het zelf warm. Ook de tunnels van drie km lengte waren op deze etappe toch wel een schrikbeeld. Maar met onze fluoriserende jasjes en een flinke portie verlichting was het goed te doen. Door die tunnels jaagt wel een ijskoude wind. Voor Adri was het de eerste tunnelrit per fiets. Het oorverdovende lawaai van naderende auto's is dan wel even wennen. Na 80 km konden we onze eerste kop koffie kopen. Er was werkelijk niets , maar dan ook helemaal niets te krijgen langs de route.

We wisten dit al bij het uitpuzzelen van de route, en met een flinke voorraad eten en drinken zouden wij de klus moeten klaren. Adri ging weer goed, maar zo langzamerhand wordt het bezoek aan een fietsenmaker dringender. Morgen komen we in een grotere plaats, dan maar eens op zoek. Om aante geven hoe zwaar de etappe was; na 75 km moesten wij de batterij van de E-bike wisselen, dit was nog niet eerder voorgekomen.

20 km voor het einddoel kwamen we langs enorme forten vergelijkbaar met de normandische kustbatterijen, de duitsers bestreken hier enorme gebieden mee van af bergen tot hammerfest grootste gedelte zat en zit ondergronds.

Om 17.00 uur aangekomen op de  schitterend gelegen Polar Camping. En na een welverdiende douche lieten we ons de vers gevangen Noorse kveite (heilbot) goed smaken.

Woensdag 4  juni 2012    Killboghavn -- Ornes  78 km  drie ferry's wordt een beetje puzzelen

Kilboghamn - Ornes, …. Reipta (camping) 75 km

Bijtijds uit de veren om de ferry van half negen te halen. De camping ligt 3 km van de haven. Gisteren was er nergens een mogelijkheid om brood in te slaan, dus ontbijten we op de boot. Daar hebben we tijdens de reis een uur de tijd voor. Ondertussen passeren we de poolcirkel, wat aangegeven wordt door een wereldbol van cirkels op een eiland. Een Vlaming wisselt reiservaringen uit. Samen met zijn vrouw is hij op de motor onderweg van Antwerpen naar de Lofoten. Ze hadden deze week nog een dokter nodig gehad. Die moest van een ander eiland komen met de boot en daarna een taxi nemen vanaf de haven. Ze vonden 300Kr voor deze visite wel erg veel. Ze boffen blijkbaar met voordelige medische zorg in ons buurland!
In onze route van vandaag zaten 3 ferries. De tweede reis duurde een kwartier en de derde weer 60 minuten. Deze laatste was nodig omdat er geen fietsers door de Svartisentunnel zijn toegestaan. De fietsafstand veranderde er niet door. En blij toe, want de lengte van de tunnel is 7600 m. Hij loopt onder de Svartisengletsjer door. Deze gletsjer was vanaf de boot te zien; hoog in de bergen lag hij te glinsteren in de zon. Hij loopt uit in zee.
Een Noor vertelde enthousiast hoe hij daarop wel ging skien. Het is een enorme sneeuwvlakte.
Deze inwoner van Trondheim was zeer trots op zijn land. Alles waar hij van hield was hier te vinden. Nu was hij onderweg om te gaan bergbeklimmen.
Na de eerste bootreis  begon gelijk een pittige klim van 11%. En van dit genre waren er meer. Het werd zo weer een intensieve dag. Het weer was schitterend, de omgeving weer geweldig mooi. De wegen naar de laatste boot abominabel. Het leek een langgerekt zebrapad met strepen zonder asfalt, maar met grove gravel. Een aanslag op de banden en door passerend verkeer was het nogal stof eten.
Gelukkig was het relatief rustig.
Op de e-bike is het nog steeds goed te doen, al kom ik (Adri) net zo goed hijgend en met hoge hartslag boven op een top. Aan het eind van de dag ben ik minder uitgewoond dan mijn ega. De versnellingen hebben het ook zwaar te verduren. Zij hebben ook een dokter nodig. Maar die zit nog op een ander eiland.
Wachtend op de laatste boot schoof een Duitse fietser bij ons aan. Zijn fiets was afgeladen met een hoop afval leek het wel. Alles had hij achterop; zijn tent, zijn kampeergerei, zijn hele hebben en houden. Hij was onderweg van Frankfurt naar de Noord Kaap. Lekker alle tijd, 3 maanden onbetaald verlof gekregen van zijn Nederlandse baas. Ook Einzelganger zoeken graag aanspraak onderweg.
In Ornes aangekomen moeten we toch nog weer de fiets op. Eerst maar eens weer brandstof hiervoor opdoen. Het wordt een pizza en wat voor een. Het Noorse formaat blijkt blijkt voor ons te veel, maar als ze dan ook nog met een tweede aankomen, die blijkbaar ook besteld was, rollen onze ogen bijna uit ons hoofd. Die geven we dus maar weg. Tien km. met een doos onder de arm naar de camping leek ons geen goed idee. Het is vandaag de laatste dag van de Middernachtzon werd ons verteld, hierna is het voorbij en zakt hij weer onder de horizon. We blijven er niet voor op. Morgenochtend weer op tijd terug naar de haven voor de Hurtigruten naar Solvaer.

Donderdag 5-7-2012 Hurtigruten van Ornes via Bodo, Stamsund naar Solvaer.


Een dag op het water, varend langs de Noorse kust. De boot vertrekt om half tien uit Ornes. Om 9 uur moeten we klaar staan op de pier. Om 21.00 uur zullen we in Solvaer aankomen. Bij de tussenstops gaan mensen aan wal en komen anderen weer aan boord. Ook kan een traject per bus worden afgelegd, een wellicht welkome afwisseling op een urenlange boottocht. In Bodo is er volop gelegenheid de stad te verkennen, wat we ook gaan doen. Bijna ging Adri op zeearendsafari. Ze had al 2 benen in de speciale dikke gele overall gewurmd, maar helaas, de boot was vol. 
De boot is echt een pendelbus langs de Noorse kust. Van Bergen naar Kirkenes is het een reis van 8 dagen langs 34 havens. Er zijn vele hutten aan boord. Men vaart sinds 1893 als postboot en tegenwoordig met 11 schepen voor passagiers en vracht. De boot waar bij mee reizen is een van de oudste. De beladen fietsen via de loopplank aan boord hijsen ging nog niet zomaar. Ze krijgen een plekje op het gangboord. Na een verkenning van het schip zoeken we een stoel in de zon. Het leeftijdsgemiddelde aan boord is behoorlijk hoog. De steile trappen verdienen zodoende wel enige aanpassing aan de reisconsumptie van nu. Na een mooie dag van zee en zon en uitzicht op hoge bergen en besneeuwde toppen (waar zie je dat op zee), zoeken we de camping in Solvaer. Die is in de buitenwijk, en er moet nog een paar keer stevig geklommen worden.

Vrijdag 6-7-2012.
Na een goede nachtrust gaat eerst met de fiets naar de dokter. Gelukkig hebben ze hier hetzelfde systeem in e-bikes en  lijkt het probleem na een uurtje sleutelen opgelost. We hebben het nog niet goed kunnen uittesten. We hebben diverse van de vele galerietjes in Solvaer bekeken. Het kulturhus was van buiten en van binnen van een bijzondere architectuur. Ik dit te tikken om 19.00 uur terwijl een gezin zich  onder onze hut gereed maakt voor een kanotochtje op de camping. Dik gepakt in felrode reddingskostuums gaan ze op weg.

Zaterdag 07-07-2012 korte fietstocht  lofoten museum en onderwaterwereld

Op deze prachtige zaterdag fietsen we na een rustig ontbijt naar Kabelvag voor een bezoek aan het Lofotenmuseum.  Goedemorgen!  Verrast keken we om naar de eerste Hollander sinds 14 dagen.

Verdeeld over verschillende houten gebouwen is veel te zien over woninginrichting van vroeger, visserij, een botenhuis, hele oude scheepsmotoren en stoommachines.

Een film geeft veel informatie over het met name het vroegere harde leven op de Lofoten. We zien beelden van de kustbewaking door vuurtorens. Over het leven van de vuurtorenwachters praten we nog lang na. Soms stond zo'n vuurtoren op een eilandje van nauwelijks meer dan de vuurtoren zelf. Bij andere woonde men er om heen met 2 tot 5 gezinnen. In het laatste geval was er soms een schooltje met een gouvernante. Ook woonde men wel met verschillende gezinnen in de toren zelf en wel met elf kinderen. Soms hield men ook nog een koe voor de melk. Het eten voor het dier moest aangevoerd worden. Laat in de zomer trok een van de wachters met een boot naar vaste wal om voor de hele winter fourage e.d. in te slaan voor allen.

Aarde werd na de zomer naar binnen gebracht en zo verbouwde men aardappels en groente. Nadat in een storm ramen werden ingeslagen, alle kamers vol water stonden en ieder bijna verdronk, werden de familietorens geleidelijk opgeheven en kwamen er roulerende diensten voor de wachters. Een bar leven blijft het, maar we lezen in een reactie van een van de vuurtorenwachters: moest hij weer een keuze maken, hij zou niet anders willen. In het Lofotenaquarium vermaakt een jonge zeehond zich met de bezoekers. Waar de oudere exemplaren gewoon hun rondjes zwemmen, duikt hij steeds weer naar beneden naar de ramen waar het publiek onder water kan kijken. Hij volgt de bewegingen van hun handen en wentelt en keert dat het een lieve lust is. In het informatiecentrum lezen we met verbazing over de heilbot, die we laatst gegeten hebben.Maximaal kan hij 4,7 meter lang worden en een gewicht bereiken van 320 kilogram.  En 50 jaar oud worden. Er kan dus flink verdiend worden aan zo'n jongen of meisje in je netten. Ze hadden ons wel wat mogen matsen!In deze omgeving stikt het werkelijk van de galerietjes. Maar niet bij ieder is de toegang vrij.

De Noorse kunst is over het algemeen vrij somber van kleur. Niet zo verbazend met al die donkere rotsen.

Na een boeiende dag weer terug naar de hytte.

Zondag 8-07-2012   Solvaer - Storfjord  via Henningsvaer    95 km

Eigenlijk wilden we niet zo vroeg vertrekken, maar om zeven uur waren we klaar wakker. Rustig aan gedaan en om half negen zaten we op de fiets. Het was stralend  weer met een straffe noord westen bries, windkracht 5 a 6 ; dan weer tegen dan weer mee. Dit komt door de vele baaien die je rondfietst.
Even van de route afgeweken naar Henningsvaer ,men zegt het Venetie van het noorden. Het vissersplaatsje bestaat uit verschillende eilandjes, verbonden door bruggen. Op de vroege morgen al druk door bussen vol toeristen. De 16 km vice versa waren van een behoorlijk zwaar kaliber. Na koffie met een waffel de terugreis aangevangen om weer op de E10  te komen . Langs de route staan diverse kunstwerken opgesteld, gemaakt door lokale kunstenaars. Via enkele hoge en steile bruggen bereikten we weg 815 die langs de kust loopt, een weg die erg rustig is (de vroegere E10). Hier krijg je de werkelijke Lofoten te zien , prachtige vergezichten, schilderachtige dorpjes en bergen die loodrecht  opreizen uit zee. Ook op mijn Noordkaap-reis heb ik deze route gevolgd. Schitterend,  zelfs Adri was onder de indruk. O,ja de versnellingen werkten weer goed, alleen trad er nu een tik op in Adri’s fiets (crankstel???, die mij waarschuwde dat ze weer van plan was mij in te halen. Na nog even flink buffelen reden we om drie  uur de besproken camping op. Vandaag best zwaar maar toch, ondanks dat we rustig aangedaan hebben, een behoorlijk gemiddelde.
 

9-07-2012   Storfjord camping - Moskenes via Reine    73 km

Al het licht ondanks gesloten gordijnen brengt ons al weer bijtijds uit de veren en om 8.15 uur zitten we op de fiets. Bij het vertrek wijzen we elkaar op een gebouw heel hoog op een top. Het is niet te zien wat het is. Na 3,5 km. klimmen,  komen we er langs. Dat was niet waar we ons op ingesteld hadden, direct een klim van 8,5 a 10% . Nog helemaal niet opgewarmd en een forse koude tegenwind. Daarmee hebben we vandaag nog af en toe het gevecht moeten aangaan, maar het meest was het vrij gunstig. Nog een paar keer een stevige klim en voor de rest het gebruikelijke stijgen en dalen. Je draait om een baai, maar kronkelt daarbij om rotsen en gaat weer zijdalen in. Het uitzicht was steeds weer adembenemend. De zon schitterde op het water en het water was  afwisselend helderblauw en blauw-groen.

Een van de tunnels op het traject liep onder het water door met een steile afdaling en een zefde klim. Meer dan 3 km. De volgende tunnels konden we vermijden door de oude weg te nemen die er als fietspad omheen lie . En heel wat prettiger te  rijden.

Op een van de highlights, een prachtig uitkijkpunt over een dal, werden we bijna omhelsd door een Francaise. Ze meende het Franse bleu-blanc-rouge te herkennen in de vlaggetjes aan onze fiets. Helaas voor haar. Ze was echt teleurgesteld. Bij een koffiestop in Ramberg konden we weer even in het Hollands ervaringen uitwisselen. Een stel jongelui op weg naar Tromso en de Noordkaap. De terugweg zouden ze doen per Hurtigruten en het vliegtuig. Het is opvallend dat we weinig landgenoten zien. Een enkeling met caravan.  De eerste week zien we practisch geen fietsers. Tegen het eind van de tweede week, bij het begin van de Noorse vakanties, kwamen de fietsers los, maar nu na het weekend weer een stuk minder. En helemaal niet van onze eigen leeftijd!

Marinus herkent bij Ramberg weer veel punten van zijn Noordkaap-reis. Zoals een camping waar hij zich even opfriste na een zware regendag. Vandaagkrijgen we de wind na deze plek achter, dit maakt de best pittige heuvels een stuk gemakkelijker. Zittend tegen een muurtje, op het asfalt, in de zon en uit de wind eten we onze middagboterham. Wat wil je nog meer!!!!

Om een uur of drie komen de op de plaats van bestemming. De boeking per internet was niet over gekomen, het telefoontje ter verificatie daarna niet genoteerd, maar men voelde zich verantwoordelijk en zorgde voor een plaats ter overnachting: een kamer in hun personeelsgebouw, een soort hostel.

De wekker is al ingestel; morgen gaat de ferry naar Bodo om 7 uur. Tussen haakjes, ik zag een vos 10mtr voor mij de weg oversteken,  hij bleef even staan, en maakte totaal geen haast om weg te komen. Geleidelijk aan verdween hij tussen de rotsen waarschijnlijk op zoek naar meeuwenjongen??? Je moet wel bedenken dat de natuur hier duidelijk een maand later is.

Dinsdag 10-07-2012

Vroeg uit de veren; de boot naar Bodo lag al te wachten, en wij konden direct aan boord. In eerste instantie , op volle zee, beviel het varen me (Marinus) niet zo, de groene kleur lag dicht onder de oppervlakte. Echter toen de boot meer in de luwte van de eilanden kwam, was mijn leed ook snel geleden. De overtocht nam drie en een half in beslag. In Bodo aangekomen de gereserveerde treintickets opgehaald en om twaal uur vijftien vertrokken wij voor een treinreis van zes uur. Reserveren was nodig, omdat anders de fietsen niet mee konden. Per trein is er maar plaats voor vier stuks. Het was een hele heisa om de fietsen in de trein te krijgen, omdat de perrons nog zeer laag liggen en de opstappen naar de wagons heel hoog naar onze

begrippen. Bovendien wegen onze rossen nogal wat. De reis was ontspannen, genieten van het landschap, kolkende rivieren , watervallen en besneeuwde bergtoppen. Op een gegeven moment werd de poolcirkel weer gepasseerd , maar nu naar richting het Zuiden. Om zeven uur kwamen we in Grong aan waar we direct tegen onze overnachtingsplaats aanfietsten. Grong ligt aan de rivier de Namsen en het moet hier wemelen van de hengelaars, maar tot op heden alleen nog maar een groot standbeeld gezien van een visser in een groen pak.  
Morgen onze laatste fietsdag naar Namsos en dan zo zoetjes aan weer terug naar de Orionlaan.

Woensdag 11-07-2012  Grong    Namsos  45km

Vanmorgen wat langer geslapen en een rustige start gemaakt. De laatste etappe was kort. Heuvelachtig, nog aardige klimmen en lange afdalingen. Het gemiddelde tempo lag hoog. Misschien beginnen we te wennen aan het fietsen in dit type landschap. Weer terug naar het begin van de reis vallen ons de weiden weer op en de grote veebedrijven. Nog weer de mooie bermen gefotografeerd. We kunnen er niet genoeg van krijgen. Toch wel het voordeel van wat later in het seizoen op vakantie gaan. De seringen bloeien hier nog, de aardappelplanten zijn nog lang niet aan hun top. In Nederland zijn de aardappels misschien al uit de grond. Bij onze aankomst was een van de campinggasten dadelijk bereid een foto van ons te maken; blij na een fantastische trip en tevreden weer terug te zijn bij de auto. Alles zat er nog aan. Voldaan kunnen we de fietsen weer opladen. Even een wasje draaien en plannen maken voor de verdere terugreis.

Terwijl ik deze woorden tik raast er weer een vliegtuig vlak voor onze hut langs. Ze hebben een verbazend korte afstand nodig om weer in de lucht te komen. Hiermee hadden we ook van Bodo terug kunnen reizen, maar vooral nog een laatste dag fietsen was een goede afsluiting.

Donderdag 12 -07 -2012; Vrijdag 13-07-2012;zaterdag 14-07-2012; zondag15-07-2012.

Om negen uur vertrokken voor een rustige terugreis , nog nagenietend van het landschap, en om toch nog door een stuk noorwegen te reizen waar we nog niet geweest waren . De oostkant van de hardangervidda , het hoogst gelegen plateau van europa. Dit was  een rit door de sneeuw , prachtige vergezichten hoe kan het ook anders met zulke niveau verschillen. Inmiddels de ferry Kristiansand-Hirthals besproken , nog een keertje een hytte, en dan de overtocht naar Denemarken.

In Denemarken na 100km een motel genomen en zondagmorgen door Denemarken en Duitsland terug naar Hardenberg. vanwege de enorme drukte op de weg duurde de terugreis geruime tijd ,om 17,30uur konden we de deur openmaken.Het was een schitterende belevenis om door Noorwegen te fietsen,ook om  dit gezamenlijk te doen maakte het extra bijzonder. Had ik marinus eerst nog mijn bedenkingen of adri dit aan kon , eenmaal op de fiets moest ik mijn bedenkingen snel herzien. Niet adri maar ik had het de eerste twee dagen het moeilijkst. En de gedachte dat je met een Ebike niets hoeft te doen kan ook naar het land der fabeltjes,Ik heb zelf ook een stukje bergop met de Ebike gefietst en moest ook toen flink aan de bak.

We zijn weer terug nagenietend !!!!!!!!

Aan alle volgers  een hartelijke groet.   Adri  &   Marinus