Week-5

Week-5

Week-5 14 Juni--- 20 Juni

Dag - 33  Maandag 14 Juni  197Km  

Ik vertrek vroeg (6.10 uur) om voor de drukte de Trollstigen te beklimmen. Al snel blijkt dat geert en anneke geen partij zijn ,dit gaat te langzaam ,in goede harmonie nemen we afscheid , en misschien tot ziens in Lom .Eerst steek ik door naar de 63. Ik daal eerst helaas nog flink af en daarna begint de klim van 858mtr over een weg met 11 haarspeldbochten waarbij je de Stigfossen (waterval) passeert. Je begint elke keer zo ongeveer vanaf zeeniveau te klimmen, je maakt zo nogal wat hoogtemeters Het is een prachtige klim.( a 10% Mooi regelmatig en soms lekker dicht langs de afgrond. In een woord wat formidabel mooi, niets op de weg alleen een overstekende vos en het gedaver van water wat uit alle spleten en gaten komt.Nog voor 07.45 uur sta ik boven en zie het vanuit het dal rap drukker worden. Ik wordt door Tsjechen en Nederlanders aangesproken die mijn prestatie geweldig vinden.Een fransman is zo ondersteboven dat hij perse met mij op de foto wil. Nadeel van zo vroeg passen te beklimmen is ,dat er meestal op de top nog geen tent open is.Vervolgens klim ik naar de échte top die minder spectaculair is 1148mtr omdat je vanaf daar geen uitzicht hebt op de haarspeld bochtenweg. Er volgt een lange afdaling naar Valldall ik bereik snelheden van 60 a 70 Km waarbij ik veel aarbeivelden voorbij dender, men is hier druk in de weer om alles voor de zomer op orde te krijgen.Ik fiets vervolgens naar de pont tussen Linge en Eidsdalen en krijg een tweede behoorlijke klim voor de kiezen onregelmatig met lange rechte stukken .IK MAAK ME KWAAD EN RAM DAT DING OP, aan het eind een hartslag van 165, toch maar even rustiger aandoen..Vervolgens meteen 370 hoogtemeters overwonnen. Na een iets vlakker stuk verder naar de pas op 1038 m. Vlak voor het hoogste punt even wat gegeten in een restaurant, waar ik een Duits stel tegenkom. Zij rijden op een heel bijzonder tandem; een prachtige fiets met voor- en achtervering. Ze kregen echter pech en hadden dagen in Geiranger moeten wachten op vervangende onderdelen. Ik heb ook ooit een geveerde voorvork bij fietsvakanties overwogen, maar daar zie ik vanwege de kwetsbaarheid toch maar vanaf! Na de pauze vervolg ik de klim naar Dalsnibba (1476 m.) Vanaf de afslag bij het restaurant is dit een onverharde weg met een gemiddeld stijgingspercentage van 10%. ! Deze klim is echter de zweetdruppels meer dan waard: bovenop heb je een prachtig uitzicht in de diepte op de Geirangerfjord en om je heen zie je allerlei gletschers. Het was wel koud en winderig daar boven! En de afdaling was af en toe gevaarlijk griezelig, omdat vooral in de haarspelden veel los grind lag en bovendien steil dat ze waren 12 a 14% . Na het Dalsnibba-tochtje rij ik door naar Lom.Er volgt een prachtige afdaling langs gifgroen water bedekt met ijsschollen een helderblauwe lucht, gesteente wat als een mes zo scherp afsteekt tegen deze lucht , man dit is genieten, uren zou je stil kunnen staan , het landschap, het spel van licht en schaduw maken dat het landschap steeds aan verandering onderhevig is  formidabel.Voor de tunnel die ik niet doormag en ook niet doorhoef sla ik LA richting Lom een geleidelijke afdaling waar ik een tempo van tussen de 30 a 35 km kan vasthouden, onderweg nog even aangelegd voor wat energie en wat denk je ik kreeg koffie met krentewegge en dik besmeerd met roomboter van een stel die een hotel anex camping hadden overgenomen en trachten het hoofd boven water te houden. Ze vertelden dat ze veel hadden geinvesteerd en dat de aanloop heel moeilijk was geweest. Ze hadden nu weer goede moed hierbij het adres de omgeving en service maakt het een bezoekje waard  Hotel og Gjestehus  N-2690 Skjak  www:pollfoss.com  na dit leuke onderhoud snel weer verder het laatste eind naar Lom waar ik om 19.00 in nmijn onderkomen arriveerde,een zware maar mooie dag.   En morgen!!!!!!!!!!!

Dag - 34 Dinsdag 15 Juni  

 Lom - Sogndalsfjora 160 Km De 55 De koniginne-etappe over de “Sognefjell” (“fjell”= rotsachtige hoogvlakte / bergplateau) staat vandaag op het programma. Dit is niet alleen vanwege de lengte, maar ook vanwege het bereiken van het hoogste punt van de “tour-de-norge” één van de meest aansprekende fietsetappes. Ik begin rustig onder een aangenaam zonnetje, wel gekeken naar onze schapenboer ,vorig jaar hadden wij samen met vrienden hier een onderkomen gevonden.Edoch na vertrek kwamen wij tot de ontdekking dat wij de koelkast niet hadden leeggemaakt, met daarin een voortreffelijke berenburger.Kon echter de plek niet vinden,even met Adri gebeld zij dacht dat het vrij snel na lom moest komen , ik had dit verkeerd ingeschat jammer, ik had hem graag nog eens gesproken. Daarna een korte stop bij de “Sagasøyla”, waar een grote, bewerkte obelisk met standbeeld van Koning Hendrik (vermoedelijk) staat opgesteld. Dan wordt het serieuzer met een flinke klim tot de top van 1434m op ca. 45 km. Gelukkig is er kort voor de top een aardige gelegenheid om met koffie&wafels weer wat op krachten te komen. De Sognefjell is een woest bergplateau, met slechts hier en daar wat lage begroeiing en maakt deel uit van natuurpark “Jotunheimen” (= ”huis der reuzen”). De “Sognefjellsvei” waarover ik fiets is de hoogste pasweg van Noorwegen. Dat het op deze hoogte behoorlijk koud kan zijn, ondervindt ik aan den lijve: het is zeer fris, wat door de harde, gure wind (met soms wat verdwaalde, ijzige regendruppels) nog eens extra wordt versterkt. Maar wat is het dit alles waard: lichtblauwe gletsjertongen, diepgroene meren, overal verspreide sneeuwvelden en ruige rotsformaties. Op het hoogste punt is schijnbaar een langlaufwedstrijd aan de gang ,razend druk en veel langlaufers die zich aan het inlaufen zijn op rolski’s een tegenhanger van bij ons het skeeleren. Leuk om naar te kijken maar het is gewoon te koud om lang te blijven stilstaan.Na een lang en indrukwekkend verblijf op deze hoogvlakte volgt een ijzingwekkende afdaling naar Skjolden: 15km lang, 10% steil slecht wegdek en vele haarspeldbochten. Wat mij ook is bijgebleven is ,dat er veel minder sneeuw lag dan in 2009 ,reden we toen tussen meters hoge sneeuwmuren door , nu niets van dat alles.En ook opvallend : het landschap verandert tijdens de afdaling radicaal: boven ruig en guur, onder in het dal groen, liefelijk en aangenaam. De vele lagen kleding die ik op de fjell en tijdens de afdaling voor onderkoeling behoed hebben, kunnen weer afgepeld worden. De opgedane indrukken zijn zo overweldigend geweest, dat je bijna zou overzien dat de laatste 20km mij langs het prachtige “Lustrafjord” leiden. Zo had ik me een fjord altijd voorgesteld: diepgroen water, ingeklemd tussen hoge, steile rotswanden. Nu weet ik het zeker: ik heb gelijk gehad op de fiets naar Noorwegen te willen! Via Gaupne nog een flinke klim om in Sogndalsfjora te geraken ,een helse etappe maar qui inspanning en beleving een topper. Ik pak de eerste de beste hytte die ik tegenkom , en na een uurtje plat te hebben gelegen, voelde ik mij weer het overbekende Heertje, zo trots als een pauw. Waarom ga je toch steeds weer naar Noorwegen?’ Deze vraag aan mijzelf gesteld blijft nu de hele reis al door mijn hoofd spoken. ‘Wat is daar zo bijzonder?’ Maar het is moeilijk om iets wat je fascineert, te verklaren zonder dat je gaat zweven Het antwoord is die avond in Nationaal Park Jotunheimen, waar de zon na een immense worsteling eindelijk de regenwolken heeft verdreven. Wat een bevrijding! Ik fiets door berggebied. Staande op de pedalen ‘duik’ ik in een fascinerende wereld vol schoonheid. Om mij heen kleuren de afgeronde bergtoppen rood door het warme licht van de laagstaande zon.  De lucht prikkelt de neusgaten. Het zal niet veel donkerder meer worden in deze midzomernacht. Gedecideerd parkeer ik de fiets aan de weg en beklim langzaam – tijd is onbelangrijk geworden – zomaar een bergtop. En daar aangekomen zit ik heel gewoontjes op de grond, kijk in het rond, verwonder me en geniet van de magie van het moment, een moment zonder woorden dat in mijn hart en in mijn herinnering wordt gegrift. Zijn er nog meer argumenten nodig om uit te leggen, Ik heb mijn vraag beantwoord en rustig daal ik weer af, zomaar.

Dag - 35  15 juni   

Sognefjord  Flam totaal gefietst 110km

Woensdag 16 Juni, 90km Sogndalsfjora - Leikanger en dan de Snelboot naar Flam, hier is het de bedoeling dat ik de rallervegen ga fietsen eigenlijk het laatste forse opstakel. Ik ben echter nog nergens te weten gekomen of de rallarvegen wel open is. Toeristinfo geven mij weinig kans , er is in dit gebied Hardangervidda heel veel sneeuw gevallen.De verwachting is open begin juli,Indien dicht dan een alternatief of over Geilo of over Voss kost wel een extra dag, je moet vanuit Flam omrijden omdat je niet door de tunnels mag. Alternatief boot naar Gudvangen of Laerdal??? . In Flam aangekomen blijkt alras dat er geen kans is de Rallervegen te fietsen vanaf Myrdal naar Haugoastol en laat ik nou net die kant opmoeten . Het fietsen over de Hardangervidda , wordt afgeraden, of beter gezegd het kan niet de sneeuw ligt er nog meters hoog. Camping opgezocht dat is in Flam geen probleem , persoonlijk vind ik de Flam camping een ongezellige sfeerloze camping, Flam is eigenlijk maar een doorgangslager voor toeristen ,en die zijn er gewoon teveel,het is er te druk te poenig, en wederom je moet overal voor betalen,Nu is dat betalen op zich zelf geen probleem als je ook maar waar voor je geld krijgt. Pluspunt het Flam spoorwegmuseum is gratis en ook nog interessant. Momenteel zie en hoor je ook veel mensen die uit de Baltische staten komen, Europa doet het goed bij hun, zij reizen bijna allemaal per boot. Ik sprak een man uit Riga die met zijn hele familie veertien personen al vier weken op reis was. Wie doet je wat.

Ik heb nog het stuk Flam -Myrdal-Voss gefietst ,had toch niets te doen was wel totaal vier uur onderweg waarvan anderhalf uur lopen zo slecht was de weg. Vorig jaar hebben wij dit gedeelte gewandeld nou ja wandelen,Toch nog een stukje van de Rallarvegen gedaan. Boven in Myrdal sprak ik mensen natuurlijk

Nederlanders ,welke zijn anders zo gek. Alleen Amerikanen die staan werkelijk nergens van te kijken geen uitdaging gaan ze uit de weg, beetje branie. Zij hadden het te voet geprobeerd ,maar geen doorkomen aan. Toch wel een geruststellende gedachte de juiste keuze te hebben gemaakt. In de avond zit ik buiten te internetten komt er een man op mij af die vraagt of het internet werkt, en hoe dat hier moet, Gerard is de naam en ik kom uit Zuid Afrika ben op mijn veertiende naar Zuid Afrika vertrokken met mijn ouders,ik probeer al tijden om mijn internet aan de praat te krijgen ik wil namelijk Garmin op mijn navigatie systeem zetten maar heb dan internet nodig om een key te krijgen. Na wat heen en weer gepraat zeg ik, haal je laptop maar even op dan wil ik er wel naar kijken, na een korte inspectie blijkt dat zijn wifi kaart is uitgeschakeld, en jawel Eureka hij kan internetten. Wat was gerard blij, en ik had weer koffie met koek en een koel biertje. De mensen waren aan een enorme trip bezig. Werkelijk door heel Europa trokken ze . Teveel om allemaal te vermelden. Hij was ook aan bekijken om weer naar Europa te komen.Zuid-Afrika liep op zijn laatste benen, geen mensen meer met charisma het ANC wat door en door corrupt is. We hebben lang gepraat over Afrika -Europa bijzonder boeiend om iemand zo zonder enige reserve aan te horen. Er is me een zin bijgebleven,Kijk maar ,naar Desmond Tutu en Nelson Mandela op het eind zijn ze toch gebroken door hun eigen mensen. En na zo’n gesprek moet je ook nog in slaap te zien komen.

Flåm is een dorpje in Noorwegen met zo'n 500 inwoners, onderdeel van de gemeente Aurland in de provincie Sogn og Fjordane.Het dorp ligt aan het einde van de Aurlandsfjord, een arm van de Sognefjord. De autoweg E16 tussenOslo en Bergen loopt door Flåm.De naam "Flåm" betekent "klein plat gedeelte tussen steile bergen". Het dorpje in al sinds eind 19e eeuw een populaire bestemming voor toeristen die de Noorse fjorden en natuur willen bezoeken. Flåm ontvangt nu bijna een half miljoen bezoekers per jaar.De belangrijkste attractie is de beroemde Flåmsbana-treinbaan tussen Flåm en Myrdal, één van de steilste treintrajecten ter wereld. Verder doen zo'n 115cruiseschepen per jaar de haven van Flåm aan. Ook de Rallarvegen, de weg tussen Finse en Flåm, is populair bij toeristen, vooral bij fietsers.In een voormalig stationsgebouw van Flåm is een museum over de Flåmsbana-treinbaan gevestigd

Dag - 36  Donderdag  17 Juni    Flam Gudvangen ,Haukeligrond 

  185 km met pijn lastige etappe

Volgende dag geen Boot naar Gudvangen maar de bus die ging er zowaar ook nog, ik moest de bus wel nemen op de fiets kwam ik Flam in de juiste richting niet uit, wel laat op weg ,vanaf Gudvangen de E16 naarVoss vanaf hier naar wegnr 13 ri Norheimsund. Bij Gravin naar de 7 omdat er weer enkele tunnels dwarsliggen.

Bij Kvandall neem ik de pont naar Utne, vervolgens de 550 een prachtige weg niet al te druk langs het sorfjorden om uit te komen in Odda. Hier voegt zich de 13 weer bij de te volgen route en het wordt wat drukker. Op de 13 is het geen pretje om op te fietsen scherpe bochten en soms een hele file achter me.De weg is schitterend maar het achterop komende verkeer is lastig en gevaarlijk ,ik heb echter geen alternatief.Bij Gransdal neem ik een flinke pauze om vervolgens bij Seljestad de 13 even te verlaten om wederom een tunnel te vermijden bij Hara kom ik weer op de 13 terecht.voordat ik op mijn eindbestemming ben , ik moet nog tweemaal van de route afwijken door de lange en niet te fietsen tunnels. In Haukelgrend pak ik op de camping een hytte, mooi geweest voor vandaag. Morgen de 9 ri Kristiansand. Deze weg door het Setesdal is best een lastige etappe met veel hoogteverschillen maar rustiger. In mijn opinie is het setesdal het meest onderschatte gedeelte van Noorwegen prachtige weggetjes , alles wat krapper op elkaar, misschien houdt dit de toeristen weg. Hoewel er hard gewerkt wordt om de infrastructuur aan te passen.

Het Setesdal is de benaming van een dal en van de streek in het noorden van de Noorse provincie (fylke) Aust-Agderwat ook  tot het Setesdalwordt  gerekendcie (fylke) Aust-Agder Oorspronkelijk werd de naam alleen gebruikt voor de gemeenten Bykle en Valle, tegenwoordig worden ook Bygland, Iveland en Evje og HornnesOtra. In de omgeving zijn vele meren zoals Byglandsfjorden. De rivier de Otra stroomt door het Setesdal en mondt in Kristiansand uit in het Skagerrak. In het noorden grenst het Setesdal aan de Hardangervidda en aan de provincie Telemark in het noordoosten.Historia Norvegiæ, een korte geschiedenis van Noorwegen, geschreven in de tweede helft van de 12e eeuw door een monnik, vermeldt dat het Setesdal op dat moment tot het rechtsdistrict Telemark en Råbyggelag behoorde. Een Raabygger of Råbygger is iemand die leeft in een uithoek.Tussen Valle in het Setesdal en Fyresdal in het oosten aan de andere zijde van de bergen, is een Middeleeuws pad te vinden, dat door priesters en bisschoppen gebruikt werd om tussen Agder en Telemark te reizen. De naam van dit pad is Bispevegen (bisschopsweg) en ieder jaar vindt een prosessie plaats welke in Kleivgrend in het Fyresdal begint.De Setesdalbanen was een spoorweg tussen Kristiansand en Byglandsfjord en werd in 1895 geopend tot Hægeland, en in 1896 doorgetrokken tot Byglandsfjord. De spoorweg is in 1962gesloten, maar een gedeelte wordt tijdens de zomer bereden door stoomlocomotieven als toeristische attractie.In het Setesdalmuseum .

 Nog een kleine story, Ik was wel benieuwd naar de uitslag Nederland -Denemarken dus bij het boodschappen inslaan ,jawel karren vol dus zo'n goede klant mag alles vragen, vroeg ik dus aan de noorse cassiere of zij de uitslag wist.Achter mij begonnen een paar Denen hoog op te spelen  zet hem uit de winkel en doe de deur op slot hij probeert ons te stangen , wist ik veel maar wij hebben er samen hartelijk om gelachen en een grote softijs gegeten ,ja je leest het goed een ijsje gegeten.Ik hoorde toen het hele verhaal, eigen doelpunt Nederlanders waren al net als de duitsers mazzelaars.

 Dag - 37  Vrijdag 18 Juni   

Vrijdag 18 Juni Haukelgrend de 9 Naar Evje

Mooi weer windje in de rug en de chronometer staat op 07.00 uur hartslag nu nog 65 een teken dat ik uitgerust ben. Eten voldoende , drinken drie liter dus ik moet er weer een tijdje tegen kunnen, na 15 Km duikt er plotseling een persoon geslacht is nog niet te onderscheiden voor mij op. Het blijkt Joost Kelder te zijn die ook op weg is, hij gaat naar Oslo maar onze wegen lopen een tijdje parallel. Hij is niet hoger gegaan dan Bergen mooi genoeg voor een eerste keer.Ik kon hem geen ongelijk geven ,het fietsen in Noorwegen is gewoon verschrikkelijk zwaar. Hij blijkt een student in de rechten te zijn en dat kun je horen, wat een spraakwaterval.

Leuk om even wat te hebben bijgekletst maar ik moet echt verder. Ik probeer Evje te halen , dat is nog een hele klus het Setesdal noopt tot veel stilstaan het uitzicht en de beklimmingen zijn overweldigend, het gaat redelijk goed ,ik kan de grote versnellingen nu goed rondkrijgen, voor Evje pak ik een hotel waar ik een geweldige maaltijd krijg voorgeschoteld tot teleurstelling van de kok kan ik maar de helft op. Ik denk dat ik de middagboot kristiansand-Hirthalls pak dan ben ik ongeveer zes uur in Denemarken,dan een onderkomen zoeken en de route uitstippelen voor de eerste dag Denemarken .vermoedelijk pak ik een gedeelte van de Noordzee route kijken of dit een beetje opschiet. Ik begin nu te voelen dat de tocht zowel fysiek als mentaal zijn tol begint op te eisen allerlei kleine pijntjes ,die ik echter onder controle kan houden, de rustperiodes worden wat langer, maar nog steeds te doen. Ook mentaal zit ik er een beetje doorheen eerst maar eens Kristiansand halen dan begint het op te schieten.je hoofd raakt van zo’n tocht leeg (Broers zullen zeggen wij wisten al lang dat hij een vrijwel leeg hoofd had). Je krijgt moeite met je concentratie en moet naar woorden zoeken. Maar er komt weer plaats voor andere gedachten knoopjes die vast zaten springen weer los, of nemen plotseling andere paden, kortom ook mentaal,geestelijk is het nog steeds een ontdekkingsreis.

Dag - 38  zaterdag 19 Juni   

 Via Evje naar kristiansand  65Km s'middags met de Ferry Color Line Dit moet een halve rustdag worden

Zaterdag 19 Juni Evje Kristiansand

Rustig aangedaan Boot genomen van 13.30 uur ben dan om +/- 17.30 uur in Kristiansand. Zo gezegd zo gedaan , na een sompig fietstochtje kwam ik nat en verkleumd in Kristiansand aan, ticket gekocht en mij gedoucht en opgewarmd in de ruimte waar de internationale vrachtvervoerders eventueel slapen en zich douchem. Een brutaal mens heeft de halve wereld. Hotel opgezocht geen probleem maaltijdje besteld en nog even nagenieten. Trouwens van dat fietsen naar Kristiansand had ik wel een enigszins andere voorstelling ,ik dacht mij te herinneren dat het nagenoeg vlak en naar beneden afliep, nou mooi niet . Ik merk nu dat ik echt moe ben. Vandaag en morgen maar even rustig aan. Het zal in Denemarken waar ik nu zit best nog wel te keer gaan momenteel harde NW wind 4-6 met onweersklappen. Ik had op de boot weer een gesprek met een Noor,ja gerrit Jonker je leest het goed. Hij maakte zich zorgen dat het de Noren net zo verging als de IJslanders. Op mijn antwoord jullie hebben toch olie en gas, schoot hij uit zijn slof . Ja dat is nu net het probleem geld genoeg maar er wordt niet meer voor gewerkt . Men leeft op te grote voet, terwijk de ouderenzorg wel op een heel laag pitje staat. Als de olie en gasstroom opdroogt zijn de rapen gaar, vrij vertaald.Deze man maakte zich zorgen om  de mentaliteit van de Noren snel geld verdienen ,ik heb dit al eens eerder aangestipt bij het begin van mijn reis. het was ook geen zwartkijker ,hij had blauwe ogen en was ongeveer 40 Jaar, en ook een fietser maar door kapotte knieen de fiets moeten laten staan.net toen ik in slaap begon te vallen barste er een feest in de nabijheid van het Hotel los. Ik had de indruk dat mijn bed centimeters van zijn plaats verschoof. Toch nog redelijk geslapen in Hirthalls liepen en lopen vele mensen die denk ik elke dag te diep in hun respectievelijke glazen hebben gekeken. Morgen maar weer verder

 Dag - 39  Zondag 20 Juni    165 Km

 Vanmorgen rustig ontbeten en de route enigzins uitgestippeld , ik wil proberen de Noordzee kustroute te volgen,helaas bereiken mij berichten dat deze route slecht van bewegwijzering is en ook de gravelpaden zijn niet best. na enig gezoek en veel vragen heb ik de route te pakken.het eerste gedeelte loopt langs de kust en is een plaatje om te fietsen af en toe van de fiets om een stukje over het strand te lopen(noodgedwongen) Na dit intermezzo kom ik op eeen oude spoorbaan terecht , met werkelijk prachtig asphalt en ook in de goede richting,na 20 Km houdt de snelweg op en staat er een bordje met nog 5km te gaan .Die laatste  5Km was niet te fietsen (zie foto)) goede raad was duur 20 Km terug nee toch maar niet . Ik ben verder gegaan door een werkelijk  prachtig stuk natuur.Ik zag roofvogels een hert met meerder bambie's en ook een marter die met een prooi snel wegvluchte. Na 1,5 uur geploeter toch weer vaste grond,ik had inmiddels 80 km afgelegd en moest denk ik nog 70 Km ,de laatse Km lopen gesmeerd en om vier uur kom ik op een perfecte camping,met een eenvoudige hyte. Nu mij eerst maar opfrissen, en dan kan ik 5 km verder in een strandpaviljoen wat eten.lastig om een berichtje te typen internet zeer traag.

Verder met week  6