Dag-12

Dinsdag 10 juli  Moissac-Saint Cernis.

Ook nu vertrekken we uit een perfecte  chambre d'hote -gite. Onze gastheer staat te glunderen  als we hem overladen met complimenten. Na 3 km merk ik dat we de bidons zijn vergeten, dus als een speer terug. Zonder een voorraad drinken kom je niet ver in deze hitte. De gastheer staat met de bidons in zijn handen te wachten; hij dacht die zijn zo weer terug. We fietsen over een glooiende heuvelrug met steeds weer hooggelegen plaatsjes. Onderaan de klim naar Castel-Montratier staan karakteristieke windmolens. Daarachter het plaatsje met een oud pelgrimsverleden. Als we niet aan het begin van onze etappe waren geweest hadden we plaats genomen op het arcadenplein met heerlijk schaduwrijke bomen. De streek kent al oude bewoning vanaf de 1e eeuw. Er zijn vele Romeinse villas gevonden. Aan de noordwestkant zie je nog muren van een oude burcht. 12 km verder komen we door Vazerac. Aan een vroegere Romeinse weg door het dal van een rivier met toendertijd uitgestrekte bossen. Veel pelgrims maakten gebruik van de weg. Vazerac werd een etappeplaats met verzorging. Monniken uit Cluny bouwden er in 1180 een kerk uit witte steen van de streek. Hij toont zich nog steeds stevig gegrondvest. Verderop ligt ook Lhospitalet met een van ver de aandacht trekkende Romaanse kerk en een middeleeuwse poort. Het was een belangrijke doorgangsplaats. Op het marktplein aangekomen vinden we dat  we wel een slok koffie verdiend hebben. Verder gaat het over glooiend gebied met een kalwitte ondergrond waar kuddes schapen grazen. Gestapelde stenen muurtjes houden de schapen bij elkaar. In Cahors aan de rivier de Lot wordt het tijd om kracht op te doen. Het is inmiddels half twee. We kiezen voor het eerst voor een dejeuner, omdat we niet weten hoe de kansen voor een warme maaltijd in de avond gaan liggen. Cahors is een drukke stad, aan 3 kanten omsloten door de rivier de lot. Een paar maal passeren we het hoge aquaduct, dat de aandacht trekt. Na Cahors fietsen we een  heel stuk met de Lot diep onder ons op een weg met overhangende rotspartijen die een gewaardeerde schaduw geven. Het lijkt inmiddels wel 50 graden. We rijden door Vers en beginnen ons op de eindstreep te richten die echter nog wel 18 km verder ligt. Het blijkt nog een lastige route met hoofdzakelijk klimwerk. In St. Cernin is het nog een heel gezoek naar de gite in the middle of nowhere. De batterij van de ebike heeft nog 1 km stroom over. Ook vanwege het warme weer loopt de accu-capaciteit sneller terug. Na een douche nog weer 8 km fietsen voor ons avondeten doen we niet meer en genieten van de rust achter de oleanders voor onze kamer.