Dag-13

Woensdag 11juli  Saint Cernin-Brive-la-Gaillarde  94km.

Na een goede nachtrust in de afgelegen gite, en na het ontbijt op het terras met een wijds uitzicht over de omgeving vertrekken we om 8.30uur. Eerst een stukje lopen de helling op naar een begaanbaar pad. Het belooft alweer een warme dag te worden. We hebben steeds de wind , die nu nog uit Noorden blaast tegen. Dit is de hele reis het geval. Meestal prijzen we ons gelukkig met de windrichting. Aan het eind van de dag als de vemoeidheid toeslaat kun je wel een steuntje in de rug gebruiken. Het landschap , met de vele kleine dorpjes blijft ons verbazen; wat een vergezichten.. We fietsen hoog, over een heuvelrug die de routepunten met elkaar verbindt. Ook nu is het klimmen en afdalen geblazen, maar vergeleken met gisteren gaat het fietsen beter. We vragen ons af hoe dit komt, dit omdat de hoogtemeters die we moeten maken nog in procenten toenamen. Klimmen van 2 tot 5 km tussen 5%-8% zijn geen peuleschilletje. We beginnen ons te realiseren dat, wil je werkelijk alles zien , dit in wandeltempo moet doen.We wllen het gras echter niet voor de voeten van onze kinderen en kleinkinderen wegmaaien. Aan hun die schone taak. Bewondering voor de vele pelgrims die deze paden liepen,  een ieder op zijn manier, en meestal met een eigen invulling.

Labastide -Murat ligt op een hoog kalsteenplateau. In de 12e eeuw gebouwd als een koninklijke bastide, maar daar is niets meer vanover.  Het toevoegsel Murat is van een zwager en keizerlijke maarschalk van Napoleon. Zijn geboortehuis is nu museum. 9 km vefder ligt St.Martin de Vers, een schilderachtig dorpje. In de omgeving lag een bron aan het begin van een Romeinse waterleiding die het water naar Cahors bracht, 32 km verderop en 38 km lager. De Romeinen wisten het verval nauwkeurig te berekenen. Het water van de rivier de Vers was zuiver en het auaduct transporteerde dagelijks 20.000 m3 water naar de badhuizen. 

De beklimming van Rocamadour bestaat uit meerdere achternelkaar: naar 250, 350 en 425 meter, een pittig traject. De naam Rocamadour is te danken aan St. Amadour, een kluizenaar die daar inde 11e eeuw gewoond heeft en begraven is. Een legende vermeldt Amadour als pseudoniem van Zacheus, de tollenaar in de boom uit het evangelie. De bron van de Mariaverering is verloren gegaan, maar een pauselijke bul uit 1105  vermeldt een Zwarte madonna in de kapel van Rocamadour en kort daarna bedevaarten. Het groeide uit tot een belangrijk Europees bedevaartsoord, dat ook druk werd bezocht door Santiagopelgrims en nog steeds in trek is. Vroeger werden door Nederlandse bisschoppen boetelingen naar Rocamadour gestuurd voor een alternatieve straf. Als bewijs voor de tocht brachten ze een medaille mee, een zg. sportelle. Deze is nog als souvenier te koop. In het stadcentrum beklimmen nog steeds mensen op de knieen  de 216 ruwe treden naar de heiligdommen als finale boetedoening. Het plaatsje levert van ver een spectaculair gezicht zoals het in diverse niveaus tegen en in de steile rotsen is gebouwd. Een bezoek is welhaast een pelgrimsplicht!

Via Martel naderen we het eindpunt van de dag. Ook dit is een interessante plaats, maar alles bezoeken kost teveel tijd en energie. Een behulpzame boer ziet ons een rustpauze houden in de schaduw tegenover tegenover zijn erf en vraagt naar onze afkomst. Hij heeft een Client in Rotterdam, die hem strobalen brengt. Hij wil ons graag behulpzaam zijn met water. Hij gaat ervoor op pad naar zijn woning en brengt ons een echte verkoeling. Net weer op gang passeert hij ons met zijn trekker en wijst ons de kortste weg naar Brive, maar wat een steilte. Hij heeft duidelijk zelf geen enkele fietservaring!

Wel worden we getracteerd op een 5km lange afdaling over de hoofdweg naar Brive. Morgen een rustdag een de stad bezichtigen, maar overmorgen wacht ons wel direct een forse klim om de stad weer uit te komen.